Mobiele telefoon houdt jongeren van straat in Tanzania

Zijn kostbaarste bezit is de mobiele telefoon die rond zijn nek bungelt. “Ik heb de telefoon gekocht met het geld van mijn baan. Nu kan ik bijvoorbeeld bellen met mensen die een opdracht voor mij hebben. Deze telefoon houdt me op het rechte pad”, legt hij uit.

We spraken met vierentwintig straatjongens. Hoewel slechts vijf van hen een mobiele telefoon hadden, wisten ze allemaal hoe zo’n toestel werkt. Dankzij de telefoon kan elk van de vijf jongens een eigen kamer betalen en een bescheiden inkomen verwerven.

Marketingtool

Ook zonder institutionele steun of officiële programma’s verbeteren mobiele telefoons het leven van de jongeren hier in Mwanza. “Technologie kan nuttig zijn om handel te drijven, en de jeugd kan bijvoorbeeld Facebook als een marketingtool gebruiken”, verklaart Simeon Oriko, expert aan het Open Institute.

De achttienjarige Wezo is een leider van acht straatjongens. Volgens hem worden ze dagelijks lastig gevallen door de politie en gearresteerd zonder reden. ‘Als een straatkind een misdrijf begaat, beschouwen ze alle straatkinderen schuldig. Er is niemand om ons te beschermen.’ Hij wil zelf een handeltje beginnen in thee of eieren. ‘Een mobieltje zou wel van pas komen. Ik ken mensen die Facebook gebruiken op hun telefoon om te praten met vrienden ergens ver weg’, getuigt Wezo.

Gevangenis

Officiële cijfers zijn er niet, maar de Britse organisatie Railway Kids schat het aantal straatkinderen in Mwanza op 17.000. Ze komen uit dorpen over heel Tanzania. Volgens Valentino Mlowola, politiecommissaris in Mwanza, gaat het om een multidisciplinair probleem.

‘Verschillende departementen hebben een rol te spelen. De politie moet de criminele activiteiten onder controle houden. Andere agentschappen en de gemeenschap zouden de oorzaak van het probleem moeten aanpakken: waarom leven er zoveel kinderen op straat? Want we kunnen ze moeilijk allemaal in de gevangenis stoppen’, aldus de commissaris.

Wezo meent dat jongens die een telefoon hebben waarmee ze iemand kunnen bellen om hen te helpen, minder kans lopen om geslagen of opgesloten te worden, omdat ze dan worden beschouwd als legitieme zaakvoerders.

‘Straatkinderen hebben in de eerst plaats nood aan onderwijs en vaardigheden om zichzelf te verkopen’, verklaart Joseph Mwandwanga van de lokale organisatie Roots and Culture Foundation.

Maar het is duidelijk dat technologie een enorme impact kan hebben op het leven van straatkinderen. ‘Ik herinner me een straatjongen die zeer artistiek was aangelegd. Hij werd gesponsord om naar een kunstschool in Bagamoyo te gaan. Bovendien kreeg hij van zijn sponsor een laptop. Nu leert hij grafisch design, zit hij op Facebook en gebruikt hij e-mail en Skype’, besluit Mwandwanga.

Bron: IPS – Crystal Watley Kigoni, gepubliceerd op 5 maart 2014